บทที่ 412

แสงยามเช้าในน็อคทิสเป็นสีทองอ่อนละมุน ลอดผ่านผืนม่านเข้ามาอย่างนุ่มนวล

เจเดนขยับตัวใต้ผืนผ้าอย่างอ้อยอิ่ง มือข้างหนึ่งเลื่อนไปสัมผัสความโค้งนูนของหน้าท้องตามสัญชาตญาณ เซราฟิมดิ้นอีกแล้วตลอดทั้งคืน ตอนแรกก็แค่เตะเบาๆ จากนั้นก็เป็นความร้อนที่แผ่วาบขึ้นมาจนทำให้เขาครึ่งหลับครึ่งตื่นไปจนรุ่งเช้า

เมื่อใน...